Rozdział 1 "Przecież to nie będzie się ciągnąć w nieskończoność"

- Jestem! – krzyknęłam wchodząc do domu.

Przekręciłam klucz w zamku i rzuciłam torbę na pobliską sofę.

- Gdzie się podziewałaś?

Jenna. Moja ciocia. To ona opiekuje się mną i Jerem’im,po tym co się stało… po wypadku rodziców. Stara się, ale ja nie rozumiem tego matkowania. Niedługo będę miała 17 lat, nie trzeba mnie pilnować jak mojego młodszego brata, który wymaga więcej opieki. Nie chciałam go pogrążyć jeszcze bardziej, więc otworzyłam usta i szybko je zamknęłam.

- Czy już nikt w tym domu nie mówi : „ Dzień dobry Eleno, miło cię widzieć ” albo chociaż „ Eleno, gdzie tak długo byłaś ”? – spytałam z przekąsem, krzyżując ręce na piersi.

- Nie denerwuj mnie. Zapytam się jeszcze raz. Jest 22 a ty skończyłaś lekcje o 15. Siedem godzin to trochę dużo, jak na odrabianie po szkole, nieprawdaż?

-  Przepuść mnie, chcę się położyć – próbowałam ją wyminąć, ale na marne.

- Byłaś z chłopakiem?

No tak. Podstawowe pytanie. Byłaś z chłopakiem? Co robiliście? Piłaś? Ćpałaś? Jak się nazywa? Numer pesel? Kolor bielizny? Czasami Jenna doprowadza mnie do szału tymi pytaniami.

- Nie? Zresztą… oh! Możemy o tym porozmawiać jutro? – westchnęłam i przełożyłam ciężar ciała na prawą nogę, opierając się na biodrze.

Ciotka przymrużyła oczy, lustrując mnie od stóp do głów.

- Nie byłam z żadnym chłopakiem. Byłam u Caroline i Bonnie, możesz się ich spytać – westchnęłam – Jakieś pytania?

Ciotka ustąpiła mi z drogi a ja od razu pobiegłam na górę po schodach. W połowie drogi zatrzymałam się. 

- Nie martw się o mnie. Dam radę. Jak zawsze – powiedziałam cicho i pokonałam dwoma susami pozostałe stopnie schodów.

Czasami miałam wyrzuty sumienia, że jestem opryskliwa w stosunku do niej, przecież ona jako jedyna zdecydowała się nami zaopiekować. Jeremy sprawia kłopoty, Jenna się denerwuje. Ja sprawiam kłopoty, Jenna załamuje ręce. Powinnam trochę przystopować, ale to mnie przytłacza. Wydarzenia z ostatnich dni przygniatają mnie, pozostawiając po sobie chłód i pustkę w sercu. Wtedy mam ochotę rzucić się na łóżko i niczym małe dziecko wypłakać się w poduszkę, przyciskając do piersi ulubionego misia.

Przechodziłam właśnie obok pokoju brata, gdzie przez lekko uchylone drzwi usłyszałam jego rozmowę przez telefon. Nie chciałam być wścibska, ale przystanęłam parę kroków dalej i nasłuchiwałam. Słyszałam tylko urywki rozmowy, ale wiedziałam o co chodziło. Narkotyki. Jeremy ćpał, wiadomo to nie od dziś. Według niego to idealny sposób na odreagowanie śmierci rodziców, naukę i na wszystkie inne problemy. Jenna tego nie wiedziała – z jednej strony to źle, ale z drugiej… lepiej dla niej. To by ją całkowicie załamało, a na razie nie chcę jej przysparzać dodatkowych zmartwień. Brat odłożył telefon na biurko i po chwili usłyszałam brzmienie muzyki.

Otworzyłam drzwi do mojego pokoju i zlustrowałam go wzrokiem. Rano zostawiłam go w takim stanie, jak po tornadzie – i tak trwa do teraz. Nie miałam siły sprzątać, więc zrzuciłam z siebie ubrania do bielizny i weszłam do łazienki, pod prysznic. Po całym dniu, udawania, że wszystko jest ok, musiałam odpocząć. Nawet przed przyjaciółkami ukrywam swoje uczucia, bo nie chcę współczucia. Wiem, że ich uczucia do mnie są szczere, ale ludzie nie umieją współczuć szczerze, jeśli czegoś podobnego nie przeżyli. Proste. Gdy na szybach prysznica osiadła para, nadszedł czas aby wyjść. Owinęłam się szczelnie ręcznikiem i przebrałam się w piżamę. Noc była gorąca, więc otworzyłam okno i przykryłam się lekką kołdrą. Moje włosy-jeszcze mokre po myciu- rozrzucone po poduszce tworzyły wokół mojej twarzy aureolę. Wbiłam wzrok w sufit. Każdy poranek, który przeżywam jest taki sam. Wstaję, myję się, jem, idę do szkoły, wracam, idę spać. Między tymi czynnościami zadręczam się wszystkim. Moje nerwy nie są stalowe, więc to mnie przerasta. Zamknęłam oczy. Musi się zmienić. Przecież to nie będzie się ciągnąć w nieskończoność… prawda? 

***

Dzisiaj takie króciutkie wprowadzenie :) Proszę o opinie ! <3

Czytasz = komentujesz

Dla mnie to ogromna motywacja do dalszego pisania !

5 komentarzy i wstawiam następny rozdział :)